al_erbil
Cinsiyet:
Ne Mutlu Türküm Diyene !!!!®
Yaş : 47
Kayıt tarihi : 31/10/08
Mesaj Sayısı : 542
Nerden : islamdunyasindan
Konu: Ü.... Çarş. Kas. 05, 2008 5:22 pm
ÜBAB: (Ar.) Er. - Şiddetli, taşkın sel suyu. ÜBABE: (Ar.) Ka. - (bkz. Übab). ÜBEY: (Ar.) Er. - Sahabedendir. Übey b. Ka'b. ÜBEYDULLAH: (Ar.) Er. - Allah'ın kulu. ÜBEYD: (Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır. ÜBEYDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Übeyd). ÜBHET: (Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk. ÜÇEL: (Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜÇER: (Tür.) Er. - Üç er. ÜÇGÜL: (Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül. ÜÇOK: (Tür.) Er. - Oğuz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad. ÜFTADE: (Fars.) Ka. 1. Düşmüş, düşkün. 2. Aşık. ÜFTADEGİ: (Fars.) Er. - Düşkünlük. ÜGE: (Tür.) - Ünlü, şöhretli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜKE: (Tür.) - Onur, şeref. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜKSÜM: (Ar.) Ka. - Çayırı, çimeni çok güzel bahçe. ÜLEZ: (Tür.) 1. Batmakta olan güneş. 2. Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLFER: (Ar.) - Büyük su, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLFET: (Ar.) 1. Alışma, kaynaşma. 2. Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLGEN: (Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - İsim olarak kullanılmaz. ÜLGENALP: (Tür.) Er. 1. Yüce, ulu, yiğit. 2. Ülgen - alp. ÜLGENER: (Tür.) Er. Yüce, ulu kimse. - Ülgen - er. ÜLGER: (Tür.) - Kumaş vb. şeylerdeki ince tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLGÜ: (Tür.) Er. 1. Yakışıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır. ÜLKE: (Tür.) 1. Bir devletin egemenliği altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKEM: (Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKEN: (Tür.) - Senin yurdun, senin vatanın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKENUR: (Tür.) - Yurdunu aydınlatan ışık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKER: (Tür.) - Boğa burcunda yedi yıldızdan biri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKÜ: (Tür.) - Amaç edinilen, ulaşılmak istenilen şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKÜM (Tür.) - Amacım, ulaşmak istediğim şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLKÜMEN: (Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye bağlı olan kimse. ÜLKÜSEL: (Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜLMEN: (Tür.) Er. - Denizci, deniz adamı. ÜMERA: (Ar.) Er. - Beyler, emirler. ÜNAN: (Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSA: (Ar.) Ka. - Kadın, kız, nisa. ÜMİT: (Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜMMET: (Ar.) - Bir peygambere inananların hepsi. İslam dinine bağlı olanların hepsine verilen ad. ÜMMİYE: (Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili. ÜMMÜHAN: (Ar.) Ka. – Hükümdar anası. ÜMNİYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet. ÜMRAN: (Tür.) - (bkz. Ümran). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNAL: (Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNALAN: (Tür.) Er. - Adı duyulmuş, ün kazanmış. ÜNALDI: (Tür.) Er. - Ün aldı. ÜNALMIŞ: (Tür.) Er. - Ün ve şan kazanmış. ÜNALP: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü, yiğit. ÜNAY: (Tür.) - Ay gibi tanınmış, ünü parlak, şöhretli. ÜNEK: (Tür.) Er. 1. Kahraman, yiğit. 2. Ünlü tanınmış. ÜNER: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü yiğit. ÜNGÖRMÜŞ: (Tür.) Er. - Ün görmüş. ÜNGÜN: (Tür.) Er. - Ün gün. ÜNGÜR: (Tür.) Er. - Mağara. ÜNKAN: (Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen, soylu kan. ÜNLEM: (Tür.) - Ses, seda, çağrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNLÜ: (Tür.) - Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli, şanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNLÜER: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü kimse. ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan. ÜNLÜSOY: (Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen. ÜNSAÇ: (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSAL: (Tür.) - Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSAN: (Tür.) - (bkz. Ünsal). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSEV: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSEVEN: (Tür.) - Ün seven. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSEVER: (Tür.) - Ün sever. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSEVİN: (Tür.) - Ün sevin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNSİ: (Ar.) Er. 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost. ÜNSİYYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünsi). ÜNÜVAR: (Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmış. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNVER: (Tür.) - Ünlen, tanınmış ol, insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜNVERDİ: (Tür.) Er. - Ün verdi. -(bkz. Ünver). ÜNVEREN: (Tür.) Er. - Ün veren. ÜNZİL: (Ar.) Er. - Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş. ÜNZİLE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünzil). ÜRMEGÜL: (Tür.) Ka. - Sarmaşık. ÜRÜN: (Tür.) 1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜRÜNAY: (Tür.) Ka. - Ürün ay. ÜRÜNDÜ: (Tür.) Er. - Seçilmiş, seçkin. ÜRÜNDÜBAY: (Tür.) Er. - (bkz. Üründü). ÜSGEN: (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş. ÜSTAM: (Ar.) Er. 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir. ÜSTAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek yüce. ÜSTEK: (Tür.) Er. - Yüksek, yüce. ÜSTEL: (Tür.) Er. - (bkz. Üstek). ÜSTER: (Tür.) Er. - Çok değerli kimse. ÜSTÜN: (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. ÜSTÜNBAY: (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse. ÜSTÜNDAĞ: (Tür.) Er. - Üstün dağ. ÜSTÜNER: (Tür.) Er. - Üsten - er. ÜVEYS: (Ar.) Er. - İsteyen, arzu eden. ÜZER: (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü. ÜZEYİR: (Ar.) Er. - Kur'an-ı Kerim'de adı geçen, peygamber olup olmadığı konusunda ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer. ÜZÜM: (Tür.) Ka. - Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesial_erbil Kullanıcısının İmzası